NASŁONECZNIENIE

Nasłonecznienie bardzo często mylone jest z usłonecznieniem oraz natężeniem promieniowania słonecznego, dlatego poruszając się w temacie energii słonecznej warto przytoczyć różnice między tymi podstawowymi wielkościami.

Natężenie promieniowania słonecznego jest to chwilowa wartość mocy promieniowania słonecznego padającego w ciągu jednej sekundy na powierzchnię jednego metra kwadratowego, prostopadłą do kierunku promieniowania. Jednostką jego jest [W/m²] lub [kW/m²]. Do atmosfery ziemi dociera ze słońca strumień energii o mocy 1366 [W/m²] i jest to tak zwana stała słoneczna. Energia ta częściowo odbija się od atmosfery i jest rozpraszana zanim dotrze do powierzchni ziemi. Natężenie promieniowania słonecznego docierające do powierzchni ziemi zawiera się w przedziale 100 – 800 [W/m²] w ciągu dnia. Najwyższe wartości odnotować można w słoneczne bezchmurne dni i mogą osiągać ponad 1000 [W/m²]. Wartość ta nie odzwierciedla jednak w żaden sposób możliwości uzysku energii w skali roku, ponieważ jest tylko wartością chwilową natężenia – nie uwzględnia ona ilości godzin słonecznych w roku na danym obszarze.

Wartością najbardziej przydatną podczas szacowania uzysku energii jest nasłonecznienie. Interpretować je należy, jako sumę natężenia promieniowania słonecznego w danym czasie dla danej powierzchni np. suma natężenia promieniowania słonecznego w czasie godziny, dnia lub roku na powierzchni 1m². Nasłonecznienie jest wielkością opisującą ilość energii słonecznej przypadającej na powierzchnię w danym okresie czasu. Nasłonecznienie najczęściej wyrażane jest w kWh/m² na rok. Dla Polski zawiera się w przedziale od 1050 – 1150 kWh/m²/rok. Poniżej mapa z nasłonecznieniem w Europie (źródło: Solargis)